आखिर कहिल्यै हुन नसकेको कुरा आज भयो !साथीहरुबीच चिया पान सकेर सबै आफ्नो घर तिर लागे पछि अन्त्यमा क्यान्टिनको त्यो टेबलमा गौरी , समीर अनि  गौरीकी साथि माला मात्र बाँकि रहे !समीरले गौरितीर हेरेर भन्यो ..गौरी एक एक कप चिया अरु खाउ न है ?गौरीले एक्कासी छक्क परेर समीरको आँखामा हेरी !अनि माला तिर फर्किएर भनी ….माला … मलाई यो क्यान्टिनको चिया किन हो त्यति सारो मन पर्दैन !समीरले भने पछि एक कप चिया त अरु खानै पर्यो !जा त उ त्यो गेट बाहिरको कान्छी दिदीको चिया दोकानबाट मैले भनेको भनेर डेक्चीमा तीन चार कप चिया लिएर आइज !समीरले केहि बोल्न नपाउदै गौरीले पर्सबाट पचास रुपैयाको नोट झिकेर मालालाई दिई !अनि सुन त जान लागेकी मालालाई रोकेर गौरीले भनी साँझ कान्छी दिदीकहाँ माथि गाउँबाट सुद्ध गाईको दुध ल्याउँछ !नहतारिईकन पर्खेर भएपनि त्यो दुध हालेको चिया लिएर आइज !भोली देखि त्यो  चिया फेरी खान पाइने हो कि होइन ?आज धित मारी हालौं !माला आज्ञाकारी सेवक झैँ क्यै नबोली त्यसतर्फ लागी !गौरीले समीर तीर फर्केर उसको आँखामा आफ्ना नीला गहिरा आँखा जुधाउदै भनी …अँ समीर भन ! तिमीले केही लामै कथा सुनाउन लागे जस्तो लाग्यो !त्यसैले मैले उसलाई समय लाग्ने काम दिएर पठाएकी छु !  टाढा जादै गरेकी माला तीर आँखाले इसारा गरेर गौरी फेरी समीर तिरै फर्किई !समीर ले एक पटक घाँटी  सफा गर्यो !बढ्न लागेको मुटुको धड्कन लाइ बलात रोक्यो !गौरीका आँखामा धेरैबेर हेर्दा उसलाई त्यहाँबाट कुन्नि के को हो ज्वाला निस्किन खोजे जस्तो लाग्थ्यो !त्यसैले उसले आफ्ना आँखा झुकायो !अनि भित्र देखिको बल निकालेर भन्यो गौरी …गौरी ! उसलाई दुइ चोटी बोल्दा पनि आफ्नो स्वर नखुलेको थाहा भयो अनि अझ भित्रबाट बल निकालेर भन्यो गौरी म आज तिमीसंग एउटा कुरा भन्छु है ?बल्ल सुन्न लायक स्वर खुलेछ !गौरीले पनि सुनी !