कस्तो नसा चढ्यो यो कस्तो तरङ्ग छायो
आफूलाई नै नबुझ्ने कस्तो वसन्त आयो
इन्द्रेणीका सातै रङ्ग छरपष्ट भै छरिए
प्रकृतिका अङ्गहरू मदमस्त भै फैलिए

खाली मनको भित्ता भरी पोतियो रङ्ग अनाैठो
काउकुति लाग्न थाल्यो जीवन अझै भो मीठो
पदचाप टाढा कसैको हुन थाल्यो झन नजिक
सपनामा आउन थाल्यो निरन्तर एक पथिक

टाढा कतै त्यो वनमा कुहू बोल्न थाल्यो कोइली
कोपिलामा रङ्ग चढ्यो साँझ भो अब जुनेली
थाहै नदिइ मुटुको एक्कासी बढ्यो धड्कन
पहिलो वर्षातको धुनमा मयूर नाच्यो छमछम

कल्पना अनन्त चाहना अनन्त
सपना अनन्त तिर्सना अनन्त

अनन्त कल्पनाको परिणाम अनन्त
अनन्त चाहनाको प्राप्ति अनन्त
अनन्त सपनाको खुशी अनन्त
अनन्त तिर्सनाको खोला अनन्त

कहिले कल्पनाको चोट अनन्त
कहिले चाहनाको क्षति अनन्त
कहिले सपनाको दुःख अनन्त
कहिले तिर्सनाको प्यास अनन्त

प्रीतिको छाल ओढेर किनारामा आउन
पर्खि बस्छु ज्वारको छाळले म नुहाउन

खै त मेरो मुटुको धडकन फिर्ता दिएको
पहिलो भेटमैं तिमिले चोरेर मेरो लिएको
मन भित्र छँदैछ पहिलो मुस्कान बैंसको
मलाई तिमिले फालेर मन्त्रमुग्ध पारेको

याैवनको पहिलो खुडकिलो एकैसाथ उक्लेको
नरम हातका औंलाळे थाक्दा मलाई तानेको
हिजै जस्तो लाग्दै छ छुँदा बदन कामेको
थाहै नपाई बितेछ यत्रो यात्रा सागरको

प्रीतिको छाल ओढेर..

आजभोली एकान्तमा बस्न मनपराउँछु
आफैंबाट आफू कतै लुक्न मनपराउँछु
जीवनको कथा ओठले सुसेलेर बोल्ने
सपनाको जस्तै तिम्रो रूप मनपराउँछु ।।

माला बनाई दुबै हातले लहराझैं बेर्दै
झरनाको पानी पिउँदा कम्मर मर्काउँदै
भिज्यो चोली चुहिएको पानी तर्किएर
त्यो चोलीमा नजर मार्ने आँखा मनपराउँछु ।

आँखाजुध्ने डरले होला नहेरेझैं गर्ने
नजर बचाई दुनियाको किन आँखा तर्ने
कामे ओठ थर्क्यो बदन लोभी हेराईले
त्यै हेराईमा पग्लिएर बग्न मन पराउँछु ।

दिन हो तिम्रो उपस्थिति
अनुपस्थिति रात हो
किन अायो बिछोडको स्थिति
किन टुट्यो मिलनको रीति ।

सपनामा मिलनको प्यास कति

तबिपनामा बिछोडको उछ्वास कति
असह्य भो प्रीत बिनाको जीवन

मिलनको रीत बिनाको जीवन ।

आँसुको अबिरल धारा बोकेर
मनको घाउ बिरहले सेकेर
बाँच्न गार्हो भो निसास्सिएर
सँगीत बिनाको गीत लिएर

केको लागि जीउनु पर्यो कसको लागि हाँस्नु ?
हिसाब किताब गरि गरि किन पर्यो बाँच्नु ?
आफ्नै दिल जलाएर संसार खुशी पार्नु,
भन्न भने सजिलो छ कठिन जीवन धान्नु।

यो देशका जनता सहनशील छन भन्दैमा
प्रजातन्त्र मन पराउने उदार छन भन्दैमा
नसोच तिनको स्वाभिमान कमजोर छ भनेर
नेपाल कसैको लहडको प्रयोगशाला भनेर ।

खुकुरि बोक्ने यी हुन किनलक भगाउने यी हुन
खाना पानी नै नपिई दुश्मन थर्काउने यी हुन
नसोच कसैको चतुर्याईले झुक्याउन सक्छ भनेर
बुझ अरूको झेलको मिति अब छोटो छ भनेर ।

आफ्नै संस्कृति प्यारो आफ्नै ईतिहास छ तिनको
स्वतन्त्रभै बसेको आफ्नै गौरव छ तिनको
काफी छैन कसैको रमझम लोभ्याउन तिनलाई
माया चाहन्छन सबको माया गर्छन ती सबैलाई ।

फेसबुकमा फोटो पोस्ट गर्न नभुल्नु
महिनैपिच्छे आईएमईमा पुग्न नभुल्नु
सपनामा भेटी मलाई चुम्न नभुल्नु
मलमा गएर उपहार किन्न नभुल्नु

हरेक पल तिमीलाई सम्झी बाँचेकी छु
रोएपनि भित्र मन बाहिर हाँसेकी छु
सम्झी मलाई मनमनै झुम्न नभुल्नु
एकान्तमा फोटो हेरी चुम्न नभुल्नु
फेसबुकमा…

फर्किएर आउने दिन गनी बसेकीछु
प्रियतमले रीन सब तिर्छन भनेकीछु
बिवशताको खोल फाल्छन भनेकीछु
मुक्ति दिलाई मलाइ लान्छन भनेकीछु
फेसबुकमा…

गाजल लगाउँदा राम्रा नलगाउँदा अझ राम्रा
ति आँखाले देख्ने सपना साझा हुन हाम्रा
परेली झुकाउँदा राम्रा नझुकाउँदा अझ राम्रा
परेली भित्र लुकेका तस्वीर धेरै छन हाम्रा

नसालु भाव बोकेको नजरको इसारा तिम्रो
चंचल हेराईले शितल प्रेमको सहारा तिम्रो
प्राप्तिको सुखमा बज्ने सपनाको धुन बोकेर
अनन्त प्रेमको मिठास आउनु तिमी लिएर
गाजल…

घामले तताउँदा रातो नतताउँदा अझ रातो
सुन्दर तिम्रो मुहार लाजको लालीले रातो
टीका ढल्काई निधारमा लहराई केशरासी
चम्किन्छन दन्तपंक्ति हेर्दा तिमीले हाँसी
गाजल…

छटपटि बुझी यो मनको त्यसलाई मेटाउन आयाै ,
लिन होइन आज यहाँ तिमी केही दिन आयाै !
साँचेर आफ्नो रहर,मेरो सपना बोक्न आयौ
मेरो रहर पूरा गर्न आफ्ना सपना भुल्न आयौ।